بخش ایمونوفلورسانس(IF)

ایمونوفلورسانس (IF)، یکی از روش‌های ایمونواسی می‌باشد که اولین بار توسط Coons و همكاران در سال ۱۹۴۱ ابداع گرديد. در این روش از آنتي باديها یا آنتی ژن‌های نشاندار با ماده فلورسنت براي تعيين موقعيت آنتي‌ژنها و آنتي‌باديها در مقاطع بافتي استفاده می‌شود. از مواد فلورسانسی که به عنوان نشانگر در این روش مورد استفاده قرار می‌گیرند می‌توان به فلورسئین ایزوتیوسیانات (FITC) ، فیکواریترین(PE) ، رودامین Bد(RB) و قرمز تگزاس (TX Red) اشاره نمود.

این نشانگرها تحت تاثیر نور UV تحریک شده، الکترون‌های اوربیتال‌های سطحی آن‌ها به لایه بالاتر از اوربیتال اولیه خود منتقل می‌شوند. هنگامی که منبع نور قطع شود الکترون‌های تحریک‌شده به لایه اولیه خود باز می‌گردند که در این بازگشت میزان انرژی مازاد خود را به صورت نور آزاد می‌نمایند. این نور توسط وسایل خاص قابل رویت و اندازه گیری می‌باشد. 

آزمایشگاه تشخیص طبی و تخصصی پیوند با در اختیار داشتن تکنیک ایمنوفلورسنت(IF)، با همکاری پرسنلی مجرب در این زمینه طیف وسیعی از تستهای مورد نظر پزشکان محترم را با روش IF با دقت و اختصاصیت بالا انجام می‌دهد. از جمله آزمایش‌هایی که با تکنیک IF در آزمایشگاه پیوند انجام می‌شود می توان به ANA، ANCA، dsDNA، cANCA، pANCA، ASMA، AMA، و بسیاری از آزمایش‌های تخصصی در زمینه‌های بیماری‌های روماتولوژی و ایمونولوژی اشاره نمود.