سرعت انتشار گونه جدید کرونا؛ واریانت B.1.617
ویروسها دائماً به واسطه جهشهای ژنتیکی، در حال تغییر هستند و هر لحظه ممکن است یک نوع ویروس جدید، وارد چرخه طبیعی زندگی بشر شود. گاه این ویروسها به سرعت از بین میروند و گاه ممکن است جهشهای ژنتیکی در آنها ادامهدار باشد و انواع ویروسهای جدیدتری به وجود آید. تا به حال واریانتهای مختلفی از کووید-19 در سراسر دنیا ثبت شده است. و در حال حاضر دانشمندان در حال تحقیق بر روی واریانتهای کرونا ویروسی هستند که در هند در حال چرخش است، جایی که موج وحشیانه دیگری از کووید 19، در حال در هم کوبیدن مردم است.
واریانت B.1.617 برای اولین بار در ماه اکتبر سال گذشته در هند شناسایی و ثبت شد و تنها طی چند هفته، این واریانت کرونا ویروس به گونه اصلی در سراسر هند تبدیل شده و پس از آن به چهل کشور دیگر از جمله ایالات متحده، سنگاپور و انگلستان نیز سرایت یافته و بر برخی از این مناطق مسلط شده است.
علاوه بر واریانت B.1.617 که اخیرا در هند مشاهده شده است، سایر انواع واریانتهای کرونا که به سرعت قابل گسترش هستند، شامل B.1.351 (در آفریقای جنوبی در اواخر سال 2020 شناسایی شد)، نوع P.1 (موج همهگیری دوم در برزیل را موجب شده است و نسبت به واکسیناسیون مصون است) و سویه B.1.1.7 (در اواخر سال 2020 در انگلستان شناسایی شد و سرعت انتشار بسیار بالایی دارد) میشود.
شواهد آزمایشگاهی نشان میدهد واریانتهای جدید ویروس کووید 19 یعنی B.1.617 variants، سرعت سرایت و انتشار بیشتری داشته و همچنین میتواند موجب بیماری شدیدتری شود؛ در فرار از ایمنی و واکسیناسیون نیز بهتر از سایر واریانتهای کرونا ویروس موجود عمل میکند. دانشمندان در حال تحقیق بر روی این موضوع هستند که آیا این واریانت و سایر واریانتها میتوانند موج دوم و سوم همهگیری را بوجود آورند و چه نوع خطراتی در جهان ایجاد خواهند کرد؟
واریانت B.1.617 عامل کووید-19 گونه دلتا (هندی)
واریانت B.1.617 معروف به “جهش یافته دوتایی“، بیش از دو تغییر متوالی نسبت به واریانت قدیمی SARS-CoV-2 داشته و تا کنون اطلاعات کمی در مورد شدت بیماری یا توانایی ویروس در فرار از ایمنی و واکسیناسیون در مورد آن وجود دارد.
در آنالیز ژنومی و ساختاری B.1.617 منتشر شده در 3 می 2021، دانشمندان NIV هشت جهش در پروتئین اسپایک ویروس عامل کووید 19 شناسایی کردهاند که دو مورد از جهشهای آن مشابه است با آنچه که در سایر انواع شناخته شده کرونا ویروس وجود دارد و به L452R معروف است و برای اولین بار در واریانت B.1.427/B.1.429 در کالیفرنیا شناسایی شد؛ و سه جهش دیگری به نام E484Q که مشابه با جهش E484K موجود در نوع P.1 است و اولین بار در برزیل و در واریانت B.1.315 شناسایی شده است. این جهشها موجب میشود ویروس نسبت به واکسیناسیون مقاوم شود.
بر اساس E484K، BMJ به عنوان جهش فرار (escape mutation) شناخته میشود و به نظر میرسد این جهش به ویروس کمک میکند، در برابر واکسیناسیون مصونیت داشته باشد.
دادههای ژنومی در هند نشان میدهد ابتدا واریانت B.1.1.7 که برای اولین بار در انگستان ثبت شده، در دهلی و ایالت پنجاب غالب بوده است، در بنگال غربی نیز نسخه جدید دیگری با نام B.1.618 وجود داشته و B.1.617 در ماهاراشترا غالب بوده است. اما پس از طی دو هفته، B.1.617 در بنگال غربی از B.1.618 پیشی گرفته و در بسیاری از ایالتها به گزینه اصلی تبدیل شده و در دهلی نیز به سرعت در حال افزایش است.
مدلسازیهای اولیه توسط WHO بر اساس توالیهای ارائه شده به GISAID نشان میدهد B.1.617 نرخ رشد بسیار بالایی داشته و این امر نشان دهنده افزایش احتمال انتقال ویروس است.
از آن زمان تا به حال، محققان سه زیر گروه برای این واریانت با نامهای B.1.617.1 (که در واقع زیر گروه اصلی است)، B.1.617.2 و B.1.617.3 شناسایی کردهاند که ساختار ژنتیکی آنها کمی با یکدیگر متفاوت است و همچنان در حال بررسی این واریانتها و چگونگی تاثیر آنها بر مسیر همهگیری در کشورهای مبتلا شده هستند.
بسیاری از این تحقیقات به صورت اپیدمیولوژی استاندارد –تشخیص آزمایشگاهی افراد مبتلا به کووید 19، شناسایی واریانت مسئول ایجاد عفونت و کراس رفرنس این اطلاعات با علائم بالینی و وضعیت واکسیناسیون افراد- صورت میپذیرد. در این تحقیقات مشخص شده است B.1.617 آزمایشگاهی نسبت به نوع اولیه در ورود به روده و ریه بهتر عمل میکند. اما همچنان مشخص نیست که در دنیای واقعی این ویژگی میتواند منجر به شیوع بیشتر شود یا نه.
در مطالعات حیوانی انجام شده، مشاهده شده است این واریانت میتواند شدت بیماری بیشتری داشته باشد و موشهای آلوده به B.1.617 التهاب ریه بیشتری نسبت به حیوانات آلوده به سایر واریانتها داشتند. در نتیجه این تحقیقات نشان میدهند این واریانت پتانسیل بیشتری برای ایجاد بیماری دارد.
در تحقیقاتی که در آزمایشگاه شخصی گوپتا انجام شده است، یک مجموعه از سرم خون 9 نفری که واکسن P فایزر را دریافت کرده بودند، جمع آوری شده و در برابر ویروس بیخطر اصلاح شده با جهش آزمایشگاهی B.1.617 تست شده است. سرم افراد واکسینه شده معمولا حاوی آنتی بادیهایی است که میتواند ویروس را بیاثر کند یا از بین ببرد. در این تحقیقات مشاهده شد آنتی بادیهای تولید شده، حدودا 80% کمتر میتوانند در برابر برخی از جهشهای B.1.617 مقاومت کنند. همچنین مشاهده شد افرادی که با واکسن Covishield واکسینه شده بودند، مجدداً آلوده شده و اغلب موارد از نوع واریانت B.1.617 بودند.
در تحقیقات دیگری که توسط یک تیم آلمانی انجام شده است، سرم 15 فردی که قبلا به SARS-CoV-2 آلوده شده بودند، در برابر واریانت B.1.617 تست شده است و نتایج نشان دادند آنتی بادی آن افراد حدود 50% کمتر از سایر سویهها میتواند این واریانت را خنثی کند و یا در تحقیق بر روی افرادی که P فایزر دریافت کرده بودند، دریافتند که آنتی بادی آنها حدود 67% کمتر توانایی مقابله با B.1.617 دارد.
با وجود اینکه این تحقیقات آزمایشگاهی نشان دادند واکسیناسیون به طور کامل نمیتواند سدی در برابر واریانت B.1.617 باشد، اما دانشمندان معتقدند واکسیناسیون میتواند از شدت بیماری کم کند و در نتیجه همچنان معتقدند که واکسیناسیون میتواند در پیشگیری از همهگیری موثر واقع شود.
مراجع
- https://www.nature.com/articles/d41586-021-01390-4
- https://www.the-scientist.com/news-opinion/what-scientists-know-about-the-b-1-617-coronavirus-variant-68733
- https://www.nature.com/articles/d41586-021-01274-7